این بنا یکی از بزرگترین بناهای خشت و گلی ایران می‌باشد که به شماره ۲۵۷۴ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است. تاریخ ساخت آن به حدود چهارصد سال پیش باز می گردد و تنها سند مکتوبی که از این بنا موجود است متعلق به حدود یکصد و چهل سال پیش می‌باشد که نشان می دهد نصف بنای ارگ را علیخان بختیاری به عنوان مهریه به همسرش واگذار کرده است.

ارگ گوگد درمسیر جاده معروف ابریشم قرار داشته است و در ساختمان آن وجود طبقات پائین و بالا بیانگر نظام طبقاتی در اجتماع آن روزگار می باشد به این صورت که استر واستربانان در طبقه پائین ودر مجاورت هم و بازرگانان و افراد شاخص در طبقات بالا مسکن می گزیده اند به همین دلیل در زمان صلح بعنوان کاروانسرا و در زمان جنگ و یا حمله اشرار بعنوان دژ نظامی مورد استفاده قرار میگرفته است. سوراخهایی روی دیوارهای مرتفع وجود دارد که از آن بعنوان سیستم امنیتی هشدار دهنده استفاده می گردیده، به این صورت که کبوترها را در این سوراخها اسکان می داده اند که شب هنگام با بیقراری وسروصدای این کبوتران متوجه ورود مهاجمین توسط قلاب یا نردبان می شدند.

در روی درب ورودی شمالی قسمتی بعنوان شاه نشین وجود دارد که هم اکنون بعنوان سـوئیت ویـژه مـورد استفاده قرارمیگیرد وحـوض آبی در این شـاه نشین وجود دارد که هـر زمان درب توسـط مهاجمیـن آتش زده می شده است محافظین با تخلیه آب حوض، آتش را خاموش می کرده اند. در روی درب ورودی ارگ دو درکـوب وجـود دارد، بـزرگتـر را مــرد کـوب وکـوچـکـتر را زن کوب می نامند که برعکس بقیه مناطق ایران در گلپایگان زن کوب در سمت راست قرار دارد. از طرفی چاهی در ضلع جنوب شرقی ارگ وجود دارد که نشان می دهد برای روزهای مقاومت و محاصره فکر آب نیز شده است.