محمدامین(داریوش) میرفندرسکی متولد ۴ آذر ۱۳۱۰ در گرگان، معمار و طراح موزه ایرانی بود. وی نسلی نو از معماران ایرانی را که در آثارشان به چیزی بیش از زیبایی بصری و کمپوزیسیون فرمی(آنگونه در بوزآرت پاریس مدنظر بود) تربیت کرد. آنها این روش را "معماری انسانی" می نامیدند و مسائل اجتماعی،ادبیات ،شعر و فلسفه را اساس مبانی نظری معماری خود قرار می دادند. او دارای مدرک دکترای معماری و شهرسازی از دانشگاه فلورانس ایتالیا بود و به عنوان «مرد معماری و مرمت ایران» شناخته شده است. 

    استادیاری و دانشیاری دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه تهران (۱۳۴۲-۱۳۵۶)

    ریاست دانشکده هنرهای زیبا - دانشگاه تهران (۱۳۴۷-۱۳۵۰)

    استاد مدعو دانشکده معماری کمبریج -(۱۳۶۱-۱۳۶۸)

    بنیان‌گذاری اندیشه نو در آموزش هنر و معماری

    ایجاد هم‌پیوندی میان آموزش معماری، هنرهای تصویری و نمایشی و موسیقی

    طراحی موزه بزرگ خراسان

    برگزاری جلسات شب شعر در منزل شخصی اش که باعث آشنایی دانشجویان زیادی با فضای شعر در ایران گردند

    تلاش برای ثبت جهانی باغ ایرانی

    تلاش برای عبور مترو اصفهان از نقشه ای صحیح که همزمان به مقوله گردشگری نیز کمک نماید

    چاپ مجموعه شش جلدی در مورد مرکز تاریخی اصفهان، کاشی در معماری ایران و باغ ایرانی

این هنرمند معمار در آستانه چهلمین سالگرد تحول دانشکده هنرهای زیبا صبح روز چهارشنبه 20 خرداد بر اثر بیماری سرطان در بیمارستان ایرانمهر تهران چشم از دنیا فروبست و با حضور اندک معماران ایرانی 23 خرداد ماه از مقابل خانه هنرمندان ایران تشییع و در قطعه هنرمندان به خاک سپرده شد.

 بخش اصلی این موزه، که مربوط به حجم مرکزی ساختمان می شود، سرسرایی است که تمامی مسیرهای دسترسی به حول آن می گردد. قاعده این سرسرای استوانه مانند، محلی در نظر گرفته شده جهت نمایش کتب نفیس قرآنی که از قدمت زیادی برخوردارند. البته به غیر از فضاهای گردش تعریف شده حول فضای مرکزی، نوع طراحی که برای پوشش کف محل نمایش این کتب در نظر گرفته شده نیز، قابل تامل است. استفاده از هندسی که تناسبات ویژه ای را در فضا سبب شده و چشم بیننده را از فضای باعظمت موزه، آرام آرام به بخش مرکزی آن جذب می کند. اگرچه از دور نوع شی قرار گرفته در ویترین ها مشخص نیست، اما این نوع بهره مندی از هندسه که معماران ایرانی در آن تبهر ویژه ای داشتند، خبر از مهمترین و ارزشمندترین بخش موزه می دهد و توجه به هندسه و تجلی آن در طراحی بنا به خوبی قابل رویت است.